Jedną z cech charakterystycznych dla plaży w Poddąbiu jest jej położenie blisko wysokiego klifu. W samym Poddąbiu klif sięga 35 m, ale pomiędzy Dębiną a Poddąbiem sięga ponad 40 metrów. Dzięki specyficznej budowie geologicznej klifu w Poddąbiu jest on w miarę stabilny i praktycznie opiera się morskim sztormom od 100 lat. Klif porasta bukowy las z niektórymi drzewami które mają prawie 100 lat. Daje to uroczy krajobrazowo wygląd plaży w Poddąbiu.
Na samym brzegu klifu rozciągają się piękne widoki – po lewej zobaczymy Orzechowo, Ustkę, po prawej Dębinę i Rowy.
Klif powstał w 1914 roku – kiedy to w wyniku długotrwałego sztormu, który podniósł morskie wody o ponad 1,5 m, a silne fale z wściekłością uderzały o morski brzeg. Klif w Poddąbiu charakteryzuje się tym że składa się z trzech uskoków, dzięki czemu jest odporny na morskie sztormy. Szczególną rolę pełni tu dolny wał zbudowany ze zwięzłej gliny zwałowej i głazów o średnicy do 70 cm, które to głazy stanowią doskonałe zabezpieczenie brzegu. Następuje też budowanie wału wydmowego, który jednak co jakiś czas zostaje rozmywany.
Dodatkowo następuje tu też proces akumulacji czyli powiększania się plaży. Plaża w Poddąbiu w tej chwili sięga już kilkudziesięciu metrów i stale się powiększa. Dodatkowo występuje tu jeszcze płycizna sięgająca daleko w morze ułatwia zabawy w wodzie, ale też stanowi rodzaj falochronu – rozbijającego sztormowe fale.
Klif w Poddąbiu jest przykładem w jaki sposób morze funkcjonuje – powstał w wyniku wielkiego sztormu, ale dzięki swojej budowie przetrwał niezmieniony prawie 100 lat. Naturalna obrona brzegu nie potrzebuje wydawania wielu milionów złotych, plaża doskonale sobie radzi. W Poddąbiu plaża jest piaszczysta i szeroka, a w Orzechowie czy Dębinie otaczających tą miejscowość całkiem inaczej. Z drugiej strony całe wybrzeże klifowe od Ustki do Rowów powstało dzięki działalności człowieka, który to budując usteckie falochrony zakłócił bieg morskich prądów.
